مصطفی سراب زاده – افرا ورزش: رباط صلیبی قدامی (ACL) اغلب در ورزشکاران حرفه‌ای آسیب می‌بیند و جالب‌تر اینکه زنان تا هشت برابر بیشتر از مردان در معرض پارگی ACL قرار دارند.
عوامل بیومکانیکی و هورمونی دلیل این تفاوت‌ها است که هنوز به طور کامل بررسی نشده است. اما نکته امیدوارکننده اینجا است که بر اساس یافته‌های جدید آن تصور قدیمی رایج (آسیب ACL بدون جراحی نمی‌تواند التیام یابد) رد می‌شود و این می‌تواند برای نتایج بهتر بیمار و برگشت سریع‌تر به شرایط طبیعی، کلیدی باشد.
در یکی از مطالعات اخیر که در مجله British Journal of Sports Medicine منتشر شد، داده‌های کارآزمایی بالینی نشان داد که برخی از رباط‌های پاره شده پس از توان‌بخشی مبتنی بر ورزش بهبود یافتند و جالب‌تر اینکه این بهبودی با نتایج بهتر گزارش شده توسط بیمار در مقایسه با جراحی‌های بازسازی ACL همراه بود.
اخیرا یک ورزشکار کیک بوکسینگ به نام دانیله اندرسون Danyelle Anderson بعد از اینکه دچار پارگی رباط صلیب قدامی شد از عمل سر باز زد درحالی‌که توسط جراحان ارتوپدی به‌شدت به عمل جراحی، ترغیب می‌شد.
جراح ارتوپد به او گفته بود که التیام رباط صلیبی او بدون جراحی ممکن نیست؛ اما اندرسون که تمایلی به عمل نداشت و به توان‌بخشی ورزشی خوش‌بین بود، تصمیم گرفت روند بهبودی را با فیزیوتراپی شروع کند.
سه ماه بیشتر نگذشته بود که داده‌های MRI نشان داد که آسیب او از پارگی کامل درجه سه که در آن رباط به طور کامل از نیمه پاره شده بود، به پارگی درجه یک با شدت کمتر، جایی که برخی از الیاف پیوسته هستند، تبدیل شده است.
همچنین مطالعه‌ای که در دانشگاه ملبورن استرالیا انجام شد — دکتر استفانی فیلبای Dr Stephanie Filbay— در زمره اولین مطالعاتی بود که افراد مبتلا به پارگی رباط صلیبی را به‌صورت تصادفی برای دو نوع درمان توان‌بخشی ورزشی ACL یا به‌صورت جراحی انتخاب کرد.
این مطالعه نشان داد که ۵۳ درصد از شرکت‌کنندگان در کارآزمایی که پارگی‌های رباط صلیبی زانوی آنها فقط با توان‌بخشی ورزشی مدیریت شده بود، دو سال پس از آسیب‌دیدگی بهبود یافته بودند. البته علائم اولیه بهبودی ACL سه ماه پس از آسیب در MRI مربوط به این گروه مشاهده شد.
همچنین این گروه، عملکرد ورزشی و کیفیت زندگی بهتری را دو سال پس از آسیب، در مقایسه با گروه‌های جراحی بازسازی زودرس و جراحی بازسازی ACL با تاخیر گزارش کردند که این نتایج بسیار تعمق‌برانگیز بود.
دکتر “فیلبای” می‌گوید:
بسیاری از افراد مبتلا به آسیب ACL فارغ از اینکه چه نوع درمانی را انتخاب می‌کنند دچار محدودیت‌های ورزشی، آسیب‌های اضافی زانو، درد مداوم، شروع زودرس آرتروز زانو و اختلال در کیفیت زندگی طولانی‌مدت می‌شوند. اما نکته حائز اهمیت این است که بدانیم چه افرادی قابلیت بهبودی کامل را بدون جراحی و چه افرادی نیاز به جراحی دارند و ما بتوانیم آن را پیش‌بینی کنیم.
هدف در حال حاضر همین است. اگر تحقیقات آینده از یافته‌های اخیر حمایت کند، اهداف درمان آسیب رباط صلیبی ممکن است گسترش یابد و به سمت درمان غیرجراحی رباط صلیبی برویم.
اگر جراح به شما گفته است که اگر می‌خواهید دوباره ورزش حرفه‌ای کنید، نیاز به جراحی دارید، در این صورت واقعاً توانایی شما را برای تصمیم‌گیری آگاهانه از بین می‌برد. زیرا شما جراحی را انتخاب می‌کنید بدون اینکه شما را از مزایا و معایب و درصد شانس موفق جراحی صلیبی آگاه کرده باشند.
در پایان، باید اذعان داشت که این یافته‌ها به موضوعی داغ در محافل پزشکی تبدیل شده است و سؤالاتی را در مورد اینکه آیا تغییراتی در روش درمان آسیب‌های ACL موردنیاز است یا خیر ایجاد می‌کند.
حتماً همه موارد زیادی شنیده‌اید که در آن فردی با پارگی ACL در لیست انتظار برای عمل جراحی قرار می‌گیرد و توسط جراح باز می‌شود و سپس جراح می‌گوید «خب، ACL بهبود یافته است». علم امروز می‌گوید شاید این بهبود، می‌توانست بسیار راحت‌تر از این باشد و نیازی به شنیدن این جمله امیدبخش از یک جراح نباشد.
منابع:
https://www.unimelb.edu.au/newsroom/news/2022/november/
