پایگاه خبری ورزش زنان ایران : ترس، ضعف، شکسته شدن غرور، ناامیدی، از بدترین حس‌هایی است که یک ورزشکار حرفه‌ای می توناند تجربه کند. برای من درست زمانی که یقین داشتم قدم روی پله‌های ترقی گذاشتم، با سقوطی بزرگ روبرو شدم.
شکستی که با افتادنم گویی تمام استخوان‌های بدنم شکست. وقتی از خودت شخصیت بزرگی می‌سازی و انتظاراتت از خودت بیشتر می‌شوند می‌خواهی شکست ناپذیر باشی.
زمانی که تصمیم می گیری بهترین باشی و از مرزهای باریک و ناپیدای غرور عبور می‌کنی، باید شکست را تجربه کنی تا بیاموزی تنها راه اسطوره شدن شکست است، انقدر شکست بخوری، یاد بگیری و دوباره از جا برخیزی و رشد کنی.
همانند درختی که زمستان، بال و پرهایش را می چیند اما ماه‌ها بعد، در تقابل همیشگی بهار و زمستان، پیروزی و ناکامی و روز و شب، دوباره قد علم می‌کند و زیبایی می بخشد.
من تجربه‌ای نداشتم. کسی نبود که به من بیاموزد اما درست بعد از مسابقات جهانی جوانان در اسپانیا و صعود چند پله‌ای با سخت‌ترین شکست دوران ورزشی ام روبرو شدم.
سال ۲۰۱۷ در بزرگترین و معتبرترین مسابقات بین الملی بدمینتون در ایران که همه ساله برگزار می‌شود با زمینه‌ای از غرور قدم به میدان گذاشتم. همه ساله تلاشم این بود که بهترین نتیجه را در جام فجر بگیرم اما این بار همه چیز فاجعه بار بود.
با شکستی که در برابر حریفی ایرانی از دور رقابت‌ها حذف شدم. آن شکست، من را به خودم بازگرداند. به من فهماند که در دوران ورزش قهرمانی، همیشه روی طنابی لرزان در مسیری بی پایان قدم می زنید. هرگز حاشیه امنیتی وجود ندارد و هرگز نمی‌توانید احتیاط گام‌هایتان را رها کنید.
امروز با کوله باری از تجربه از سال‌های گذشته و مسیری طولانی در پیش رو، می گویم از خودت شخصیت بزرگی نساز که بخواهی در مقایسه با دیگران بهترین باشی. فراموش نکن هر اندازه افتاده تر باشی بزرگ‌تر خواهی شد.
این، خاصیت تواضع است که از تجربه زمین خوردن می‌آید. قهرمانی که بیشتر شکست خورده، بیشتر رشد کرده و همین است که تلخی موقت شکست را به طعم شیرین آموختن تبدیل می‌کند. … / ادامه دارد
سری کامل یادداشت های ثمین عابد خجسته را در این تگ دنبال کنید: یادداشت ها
اطلاعات خبر: *نویسنده: ثمین عابد خجسته * تنظیم کننده: حامد اسماعیلی *منبع: اختصاصی*انتشار ۲۵ فروردین ۱۳۹۹- ساعت ۱۹:۰۵
