یگانه عصاری – افرا ورزش : چند هفته پیش و در زمان برگزاری رقابت‌های بدمینتون جام بین المللی فجر اتفاق بزرگی به دست رومینا تاجیک و پریا اسکندری رقم خورد.
شاید اگر این اتفاق در کشور دیگری افتاده بود و ایران میزبان این مسابقات نبود، نحوه برخورد با این اتفاق بزرگ کاملا متفاوت بود.
رقابت‌های بین‌المللی بدمینتون فجر برای برخی از ورزشکاران آخرین فرصت برای بهبود جایگاه در رنکینگ به‌منظور المپیکی شدن بود و به همین دلیل شاهد حضور بدمینتون بازان دارای رنک زیر ۱۰۰ جهان در ایران بودیم.
اتفاقی قابل توجه که با تاریخ‌سازی دختران ایران همراه بود و آنها با شکست مکزیک و هند به فینال مسابقات رسیدند و با حضور برابر برزیل، موفق به کسب مدال نقره شدند.
مدال نقره‌ای کسب کردی که حکم طلای 24 عیار دارد. آن هم در مسابقاتی که به معنی واقعی کلمه بین المللی بود!
شاید بتوانم بگویم از بین المللی هم بالاتر بود! 32 کشور در یزد حاضر بودند، هنگ کنگ، سوییس، هند، مکزیک و همه کشورهایی که در بدمینتون حرف برای گفتن دارند. چند تا بازیکن در این مسابقات بودند که دیدنشان آرزو بود.
من هشت سال بود که در جام فجر بازی می‌کردم ولی هیچ سالی انقدر قوی و سطح بالا نبود. رنک‌های زیر صد دنیا در این مسابقات بودند و سطح مسابقات واقعا نسبت به دوره‌های دیگر بالاتر بود.
ما در دوبل (دو نفره)، ابتدا عراق و تیمی از ایران را شکست دادیم. در یک چهارم نهایی با هند بازی داشتیم که رنک 97 دنیا بود و بسیار باتجربه و بازیکنان بسیار مطرحی بودند.
نکته جالب این است که تیم دوبل ما رنک نداشت و در یک بازی بسیار حساس که یک ساعت و چهار دقیقه طول کشید و طولانی‌ترین رقابت این دوره از مسابقات بود، گیم اول را با اختلاف دو پوئن بردیم.
ما گیم دوم را با اختلاف دو پوئن باختیم و گیم سوم را با اختلاف دو پوئن بردیم.این پیروزی سبب انگیزه بزرگی برای ما شد و برنزمان را قطعی کردیم. ما هندی‌ها را شکست داده بودیم. هندی‌هایی که قوی‌ترین دوبل جدول بودند.
در نیمه نهایی با مکزیک بازی داشتیم که رنک 67 بودند و باز هم بسیار باتجربه و آماده که توانستیم دو بر یک آنها را هم شکست دهیم و واقعا طی یک تاریخ‌سازی به فینال رفتیم.
و بازی برابر برزیل در فینال چطور بود؟
ما مقابل برزیل خوب بازی کردیم ولی چون دو بازی سه گیمه و سخت داشتیم. بدنمان نمی‌کشید و عملکردمان افت کرده بود. البته از نام برزیل هم مشخص است که رنک 52 دنیا بودند و تیمی بسیار قوی. به همین دلیل نقره گرفتیم.
کمی از چالش‌های بدمینتون‌باز بودن برایمان بگو. شما معمولا با هزینه‌های شخصی به مسابقات می‌روید و حمایتی که هیچ وقت آن‌طور که باید، نیست.
فدراسیون بدمینتون برای ما پاداش در نظر گرفته است و گفتند که ما حمایت می‌کنیم و به مسابقات اعزامتان می‌کنیم. مسئله اصلی ما این است که برایمان اسپانسر جذب کنند. اسپانسری که ما را به مسابقات بفرستد.
بدمینتون رشته‌ای است که نیاز به ارتقای رنکینگ دارد، یعنی ما هر اندازه خوب باشیم ولی به تورنمنتی نرویم، دیده نخواهیم شد. ما اگر به مسابقات و کمپ‌های تمرینی برویم، دغدغه‌هایمان کمتر خواهد شد.
اگر کمی حمایت شویم و دغدغه مالی نداشته باشیم، همه چیز بهتر خواهد بود. هزینه‌های بدمینتون بالاست و ما واقعا از جیب خودمان هزینه می‌کنیم.
در این جام نشان دادیم که می‌توانیم. با هیچ و با دست خالی این اتفاق را رقم زدیم و قطعا اگر سرمایه گذاری شود، قطعا اتفاق‌های بهتری هم خواهد افتاد.
سقف آرزوهایت در بدمینتون چیست؟
آرزوی هر ورزشکاری اول کسب سهمیه المپیک است و بعد از آن هم رسیدن به یک جایگاه بزرگ در المپیک. کسب مدال و یا یک تاریخ سازی بزرگ . امیدوارم همیشه بتوانم پرچم ایران را بالا ببرم.
