حامد اسماعیلی – پایگاه خبری ورزش زنان ایران – صدف خادم شنبه شب ۲۴ فروردین در رویان فرانسه در مسابقه‌ای برابر آن شووان فرانسوی به میدان رفت و این بوکسور را در حضور وزیر ورزش فرانسه و تبلیغاتی که در مورد این مسابقه صورت گرفته بود شکست داد.
این حضور، اولین حضور یک بوکسور زن ایرانی در یک مسابقه رسمی بوکس بود. مسابقه فرانسه گرچه در چارچوب یک رویداد مسابقاتی خاص برگزار نمی‌شد اما به دلیل اینکه طبق استانداردهای فدراسیون جهانی و زیر نظر فدراسیون بوکس فرانسه برگزار می‌شد دارای رسمیت بود و از این نظر یک اتفاق بزرگ برای صدف خادم تلقی می‌شود.
موضوع مهم مسابقه بوکس صدف خادم ، حضور صدف خادم بدون حجاب اسلامی بر روی رینگ بود. پیش از این نیز تصاویری از وی بدون حجاب در حال تمرین منتشر شده بود و زمانی که او با وضعیت استاندارد بدون حجاب در مسابقه حاضر شد عملاً نشان داد که قید حمایت‌های ورزشی آینده در ایران را زده است.
حتی اظهارات میهن پرستانه صدف خادم نیز سبب پوشش اقدام او در فرانسه نمی‌شود. حجاب اسلامی برای وزارت ورزش و جوانان یک خط قرمز است بخصوص اینکه وزارت ورزش از ابتدا با سفر برون مرزی خادم مخالف بود و صدف خادم، خود با حمایت‌های خارج از کشور به فرانسه رفت و در نهایت بدون توجه به اصولی که وزارت ورزش در مورد حجاب زنان ورزشکار روی آن پافشاری می‌کند وارد رینگ شد.
موضوع دیگر مصاحبه او با شبکه ایران اینترنشنال است. همان شبکه ای که پس از حادثه تروریستی اهواز، سخنگوی “الاحواز” را روی خط آورده و سبب شده بود ایران موضع گیری تندی علیه این شبکه مستقر در لندن داشته باشد. ایران اینترنشنال این مسابقه را برای مخاطبانش پخش کرد و تمامی ویدئوها و مصاحبه‌های این مسابقه مربوط به این شبکه تلویزیونی است.
با این اقدام از سوی صدف خادم حالا مسیر حرکت خادم برای فعالیت با پرچم ایران بسیار دشوار شده است. بعید است در وزارت ورزش و فدراسیون بوکس کسی از او حمایت کند زیرا اقدام وی قطعاً خودسرانه و بدون در نظر گرفتن ضوابط حضور ورزشکاران ایرانی در میادین بین المللی تلقی خواهد شد.
گرچه خادم در مصاحبه پس از مسابقه اش با آن شووان در جمله آخرش می‌گوید “در المپیک می بینمتون” اما در این شرایط او برای حضور در المپیک به نام ایران کار غیر ممکنی در پیش دارد و شاید مسیر او به سمت تابعیت کشور دیگری کج شود. صدف خادم در میان عموم مردم ایران در شبکه‌های اجتماعی به عنوان نماد جنگیدن و تسلیم نشدن مورد ستایش قرار می‌گیرد اما این، الزاماً موضع حاکمیت نیست.
